Celem artykułu jest odpowiedź na następujące pytania badawcze. Po pierwsze, na jakie najważniejsze luki w regulacjach i sieci bezpieczeństwa wskazał przebieg ostatniego globalnego kryzysu oraz jakie konsekwencje dla sektora bankowego może mieć ich eliminowanie przez reformy w sferze regulacji i nadzoru. Po drugie, jaki wpływ na funkcjonowanie i stabilność systemu finansowego oraz warunki prowadzenia działalności na rynku usług finansowych w UE mogą mieć wydane przez ESRB trzy pierwsze rekomendacje i użycie narzędzi makroostrożnościowych. W artykule wykorzystano metodę analizy literatury, badań empirycznych oraz metodę porównawczą. Analiza pierwszych trzech wydanych przez ESRB rekomendacji i możliwych do zastosowania narzędzi nadzoru makroostrożnościowego przez władze krajowe, prowadzi do wniosku, że mogą one mieć znaczący wpływ na funkcjonowanie systemu finansowego UE. Z jednej strony, pozytywne odziaływanie może m.in. sprzyjać wzrostowi stabilności finansowej, zmniejszeniu ryzyka systemowego i efektu zarażenia. Jednocześnie, z drugiej strony, może się to odbyć potencjalnie wyższym kosztem prowadzenia akcji kredytowej, ograniczeniem możliwości rozwoju i swobody oferowania produktów oraz usług finansowych, zwiększonymi obciążeniami informacyjnymi i nadzorczymi na szczeblu instytucji finansowych. Korzyści i koszty będą najprawdopodobniej nierównomiernie rozłożone w czasie. Analiza reform prowadzi do konkluzji, że korzyści najprawdopodobniej będą odczuwane w skali systemu, a koszty ponoszone przez poszczególne instytucje. Utworzenie unii bankowej w UE będzie miało istotny wpływ na funkcjonowanie ESRB, gdyż EBC jako paneuropejski nadzorca, stanie się adresatem jej rekomendacji, co warunkuje zmianę dotychczasowych relacji między ESRB a EBC. Do wyzwań stojących przed ESRB można również zaliczyć potrzebę wypracowania efektywnego policy mix z polityką pieniężną EBC, stworzenia listy SIFI oraz opracowania uniwersalnej i obiektywnej metodologii oceny skuteczności implementacji wydawanych przez nią rekomendacji.