Celem artykułu jest zbadanie wpływu poszczególnych form regulacji bankowych na podatność gospodarek krajów UE na kryzys finansowy z lat 2007-2009. Podążając za nurtem literatury zgłębiającym tę tematykę, podatność na kryzys zmierzono za pomocą luki produktowej oraz miesięcznych spreadów długoterminowych stóp procentowych jak i ich wariancji. Za główne czynniki kształtujące podatność na kryzys przyjmuje się wzrost cen nieruchomości, poziom długu publicznego, integrację rynku finansowego w skali międzynarodowej oraz wielkość kredytów w sektorze prywatnym. Metodą badawczą w niniejszym opracowaniu jest ekonometryczna analiza danych panelowych. Do oszacowania badanych relacji wykorzystano estymator systemowy GMM. Do regresji włączono zmienne będące podstawowymi czynnikami kształtującymi podatność na kryzys oraz obszerny zestaw mierników regulacji bankowych. Ponadto uwzględniono zmienne interakcji pomiędzy miernikami regulacji bankowych i głównymi czynnikami kształtującymi podatność na kryzys celem zbadania krańcowego wpływu wskazanych regulacji na oddziaływanie głównych czynników wywołujących kryzys. W badaniu uwzględniono 25 krajów UE. Horyzont czasowy badania obejmuje lata 2004-2009 celem uchwycenia tendencji rozwojowych w gospodarkach analizowanych krajów w cyklu koniunkturalnym poprzedzającym kryzys. Tendencje te w znaczący sposób ukształtowały podatność poszczególnych krajów UE na kryzys w latach 2007-2009. Celem uchwycenia badanych relacji w okresie samego kryzysu obliczono stałe efekty czasowe. Wyniki wskazują na istotną rolę poszczególnych form regulacji bankowych w kształtowaniu odporności gospodarek krajów UE na kryzys oraz na łagodzący wpływ wskazanych regulacji na oddziaływanie czynników wywołujących kryzys.