Celem artykułu jest przegląd prac włączających komponenty rynku pracy do modeli dynamicznej stochastycznej równowagi ogólnej (DSGE) oraz ocena ich implikacji dla kształtu postulowanej polityki pieniężnej. W artykule przedstawiono główne sposoby ujęcia bezrobocia w modelach DSGE ze sztywnościami płac nominalnych. Opierając się na przyjętych kalibracjach dokonano charakterystyki i porównania efektywności reakcji modelu na nieoczekiwany szok stopy procentowej oraz szok technologiczny w sytuacji, gdy polityka pieniężna jest prowadzona na podstawie standardowej reguły polityki pieniężnej typu Taylora i w przypadku, gdy w władze monetarne stabilizują rozmiary luki bezrobocia. Z analiz wynika, że wprowadzenie komponentu opisującego rynek pracy do standardowego modelu NSN należy uznać za ważny krok w rozwoju tej klasy modeli. Uzyskano w ten sposób spójny opis krótko- i długookresowych zachowań popytu i podaży pracy, który został wyprowadzony z uwzględnieniem mikropodstaw procesów gospodarczych oraz z zachowaniem tradycyjnej keynesowskiej interpretacji zjawiska bezrobocia uwzględniającej koncepcję krzywej Phillipsa, oraz kategorie bezrobocia naturalnego i NAIRU/NAWRU. Dodatkowo z prostych modeli wynika, że wprowadzenie luki bezrobocia do reguły polityki pieniężnej może być wysoce wydajnym sposobem stabilizacji nieoczekiwanych szoków polityki pieniężnej.