Tematem artykułu jest analiza efektów zewnętrznych niekonwencjonalnej polityki monetarnej (unconventional monetary policy, UMP). Tekst odwołuję się do literatury poświęconej mechanizmom transmisji UMP, a także wyników badań empirycznych. Ostatni kryzys finansowy i ekonomiczny wywołał bezprecedensową reakcję ze strony polityki monetarnej. Główne banki centralne odwołały się do wysoce akomodacyjnej polityki pieniężnej, obniżającej stopy procentowe prawie do zera. Ograniczyło to możliwości dalszego stymulowania gospodarki i wymusiło odwołanie się do instrumentów niekonwencjonalnych. Artykuł służy poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, czy UMP stała się źródłem impulsów transmitowanych z krajów rozwiniętych do rozwijających się. Jeżeli nawet UMP zmniejszyła dysfunkcjonalność rynków finansowych w krajach rozwiniętych, to z drugiej strony mogła wywołać napływ kapitału, zmienność kursów walutowych i niestabilność rynków finansowych w krajach rozwijających się. Wyniki sugerują, że faktycznie występują znaczące efekty zewnętrzne, trudno natomiast jednoznacznie ocenić, czy są one pozytywne czy negatywne. Ponadto UMP wydaje się wywierać podobny wpływ na gospodarkę jak polityka konwencjonalna. Wskazuje to, że większe znaczenie może mieć charakter polityki, a nie konkretne formy w jakich jest prowadzona.