Celem artykułu jest krytyczna analiza istniejących wskaźników kapitału społecznego, połączona z próbą przedstawienia ogólnych rekomendacji odnośnie jego pomiaru. Artykuł opiera się na analizie dostępnej literatury, w tym: a) tekstów poświęconych definiowaniu i konceptualizacji kapitału społecznego, b) opracowań o charakterze metodologicznym dotyczących problemów z operacjonalizacją kapitału społecznego oraz c) przykładowych prac empirycznych wykorzystujących różnego rodzaju mierniki kapitału społecznego. W pierwszej części omówione są podstawowe trudności związane z mierzeniem kapitału społecznego. Druga część obejmuje zestawienie najważniejszych, wykorzystywanych w badaniach empirycznych, metod pomiaru kapitału społecznego oraz ich słabych i mocnych stron. Jak okazuję się, brakuje standaryzacji w zakresie stosowanych wskaźników kapitału społecznego, co wynika nie tylko z różnic w jego konceptualizacji, ale również z charakteru badanych zjawisk, silnie uzależnionych od kontekstu. Główną rekomendacją jest zachowanie ostrożności podczas doboru wskaźników kapitału społecznego, które powinny być zgodne z przyjętą w danych realiach badawczych, możliwie konkretną definicją kapitału społecznego. W wielu przypadkach oznacza to potrzebę odejścia od budowania wskaźników na bazie dostępnych danych wtórnych, na rzecz przeprowadzenia nowych badań empirycznych, np. inspirowanych omówionymi w artykule metodami analizy sieci społecznych, czy też generatorami pozycji i zasobów. W celu tworzenia coraz trafniejszych i rzetelniejszych wskaźników kapitału, m.in. poprzez doskonalenie pytań używanych w kwestionariuszach, można uzupełniać metody ilościowe elementami badań jakościowych. Co więcej, kapitał społeczny jest pojęciem wielowymiarowym i jako taki nie daje się podsumować pojedynczym wskaźnikiem, natomiast warto podejmować próby identyfikowania różnych wymiarów kapitału społecznego oraz badania związków zachodzących między tymi wymiarami.