Wielka recesja poskutkowała długotrwałym przesunięciem w dół przebiegu wielu zmiennych makroekonomicznych. Artykuł przedstawia wyprowadzony z mikropodstaw model równowagi ogólnej uwzględniający niedoskonałości rynków pracy i rynków finansowych. Model jest w stanie odzwierciedlić procykliczność wydatków na badania i rozwój oraz cykliczne właściwości dynamiki przedsiębiorstw. Pozwala to na uchwycenie kanałów, przez które szoki produktywności i szoki finansowe wpływają na endogeniczne tempo wzrostu oraz skutkują przesunięciami ścieżki zrównoważonego wzrostu gospodarki. Wyniki wskazują, że szoki finansowe są ważną siłą napędową zagregowanych wahań, a ich wpływ jest szczególnie wyraźny w przypadku dynamiki wejść nowych przedsiębiorstw. Ponieważ polityka gospodarcza może wpływać na tempo wzrostu gospodarczego, badane są makroekonomiczne i dobrobytowe skutki stosowania kilku typów subsydiów. Zgodnie z wynikami wcześniejszych badań opisanymi w literaturze dotyczącej wzrostu endogenicznego subsydiowanie wydatków na badania i rozwój oraz obniżanie barier wejścia na rynek poprawia dobrobyt. W niniejszym artykule – inaczej niż we wspomnianych badaniach – stwierdzono, że subsydiowanie bieżących kosztów stałych przedsiębiorstw również poprawia dobrobyt, a wynik ten można uzyskać wyłącznie poprzez uwzględnienie wpływu zaburzeń stochastycznych.