Celem artykułu jest przedstawienie aktualnych badań teoretycznych na temat koncepcji narodowego systemu innowacji. Artykuł wskazuje na różnorodność definicji takich koncepcji. Większość definicji podkreśla ważność uwarunkowań instytucjonalnych. Literatura przedmiotu dostarcza różnorodne interpretacje elementów narodowych systemów innowacji. Ogólnie ujmując, występują dwie interpretacje systemów innowacji (wąskie i szerokie ujęcie). Wąska interpretacja tego zjawiska przedstawia system innowacji jako powiązanie i współpracę głównych aktorów procesu innowacji: sektora nauki, publicznych i prywatnych instytutów naukowo-badawczych oraz dużych korporacji gospodarczych. Natomiast szerokie ujęcie koncepcji systemów innowacji łączy w sobie cały system współdziałających instytucji oddziaływającego na proces uczenia się, poszukiwania i wykorzystania innowacji. Pomimo, iż występują pewne różnice w interpretacji definicji oraz elementów systemów innowacji, należy podkreślić, iż gospodarki narodowe są odmienne pod względem struktury systemów produkcyjnych i instytucjonalnych. Dlatego też pewne cechy modeli narodowych systemów innowacji nie ulegną zmianie i pozostaną specyficzne dla danych gospodarek narodowych. W artykule została wykorzystana metoda analizy literatury przedmiotu. Przedstawienie metod porównawczych systemów innowacji, miało na celu nie tylko zasygnalizowanie różnic występujących w stosowanej w ich wypadku terminologii oraz treści pojęć, ale również wskazanie na zróżnicowanie ram i założeń, cechujących badania empiryczne nad narodowymi systemami innowacji. Pomimo coraz bardziej popularnych koncepcji regionalnego, sektorowego czy też technologicznego systemu innowacji, nadal podkreśla się duże znaczenie narodowego systemu innowacji. Ważną cechą procesów innowacji jest obecnie ich systemowy charakter. W tym kontekście podkreślany jest fakt, iż proces tworzenia zasobów wiedzy innowacji uwarunkowany jest współpracą wielu podmiotów.