Celem analizy przedstawionej w artykule jest porównanie konkurencyjności i innowacyjności 35 regionów Grupy Wyszehradzkiej (NUTS-2) w latach 2001 i 2008 oraz określenie grup regionów najbardziej zbliżonych pod względem analizowanych cech. Podjęto próbę wytypowania wiązek regionów o najwyższym poziomie konkurencyjności i innowacyjności oraz zweryfikowano wpływ przynależności państwowej i zależność między poziomem konkurencyjności i innowacyjności analizowanych regionów. W badaniu zastosowano dwie klasyczne metody analizy skupień: niehierarchiczne grupowanie metodą k-średnich i hierarchiczną metodę Warda. Rezultaty analizy potwierdziły szybszy rozwój regionów stołecznych i istotne zróżnicowanie konkurencyjności i innowacyjności regionów Grupy Wyszehradzkiej. Najważniejszym wnioskiem wynikającym z analizy skupień jest fakt, że poszczególne regiony łączą się według granic państwowych. Wyniki wskazują, że proces ten nasilił się w 2008 r. Może to świadczyć o tym, że obserwowane zjawisko nie jest pozostałością poprzedniego systemu. Bazując na wynikach korelacji, można przypuszczać, że nakłady przełożyły się na efekty innowacyjności i innowacje miały pozytywny i rosnący wpływ na konkurencyjność regionów Grupy Wyszehradzkiej. W celu potwierdzenia tych przypuszczeń, konieczne jest przeprowadzenie kolejnych analiz, w tym analizy innowacyjności typu input-output i analizy ekonometrycznej.