Celem artykułu jest ocena wpływu współpracy w projektach innowacyjnych podejmowanej przez polskie przedsiębiorstwa w ramach klastrów oraz poza klastrami na ich sprawność innowacyjną, jak i określenie znaczenia wsparcia z funduszy unijnych dla stymulowania tejże współpracy. Analiza prowadzona jest na danych z polskiej wersji badania Community Innovation Survey (CIS) za lata 2008–2010, przeprowadzonego przez GUS w 2011 roku. Próba to 7783 średnie i duże przedsiębiorstwa przemysłowe, z których ostatecznie do dalszych analiz wyodrębniono n=80 dużych firm deklarujących członkostwo w klastrze. Na podstawie wyników modelu równań strukturalnych (Structural Equation Modelling), przy dodatkowym szacowaniu rozkładu błędów estymacji dokonanego za pomocą wielokrotnego losowania ze zwracaniem z próby (nieparametryczna metoda bootstrap), stwierdzono statystycznie istotny związek między współpracą w zakresie działalności innowacyjnej z partnerami zagranicznymi (dostawcami, klientami, konkurentami, innymi członkami grupy kapitałowej oraz partnerami instytucjonalnymi), jak i partnerami krajowymi z klastrów, a sprawnością innowacyjną badanych podmiotów, mierzoną zlogarytmizowanym udziałem procentowym sprzedaży produktów innowacyjnych w sprzedaży ogółem. Stwierdzono również statystycznie istotny związek między współpracą w klastrze a współpracą z partnerami spoza klastra, co potwierdza istnienie efektu uczenia się współpracy (coopertion learning effect). Dowiedziono także istnienia wpływu interwencji publicznej na skłonność firm do współpracy w ramach klastrów (cluster cooperation additionality).