Celem artykułu jest analiza międzynarodowego wykorzystania renminbi oraz szans i barier zyskania przez tę walutę statusu waluty międzynarodowej. W artykule przedstawiono warunki internacjonalizacji waluty krajowej i przeanalizowano stopień spełnienia poszczególnych kryteriów przez Chiny. Wskazano także na korzyści i koszty internacjonalizacji, które determinują strategię Chin realizowaną w tym procesie. Zastosowane metody badawcze obejmują analizę danych statystycznych dotyczących zmiennych makroekonomicznych charakteryzujących gospodarkę Chin oraz danych odnoszących się do skali i obszarów międzynarodowego zastosowania renminbi, a także analizę literatury przedmiotu. Autor dowodzi, że traktowanie renminbi jako waluty międzynarodowej jest obecnie nieuzasadnione ze względu na relatywnie niewielkie zastosowanie chińskiego pieniądza w poszczególnych funkcjach waluty międzynarodowej oraz brak spełnienia przez Chiny szeregu kryteriów internacjonalizacji waluty krajowej, w szczególności dotyczących swobody przepływów kapitału i zakresu wymienialności waluty, charakteru systemu kursu walutowego oraz poziomu rozwoju rynku finansowego. W związku z tym renminbi uznano za potencjalną walutę międzynarodową, która ma szansę zyskać status waluty kluczowej w długim okresie po przeprowadzeniu niezbędnych reform przez Państwo Środka. Reformy te obejmują w szczególności zmianę modelu wzrostu gospodarczego (zwiększenie roli konsumpcji i usług w tworzeniu PKB), wspieranie rozwoju systemu finansowego (liberalizacja stóp procentowych i zniesienie restrykcji nadmiernie ograniczających swobodę funkcjonowania rynku finansowego), a także uelastycznienie reżimu kursowego.