Główny cel niniejszej pracy stanowi zbadanie kierunku oddziaływania pasywnej i aktywnej polityki rynku pracy na elastyczność zatrudnienia, wyrażoną za pomocą liczby zmian miejsc pracy w ciągu życia osób w wieku 50 lat i więcej. Celem jest również uzyskanie wniosków na temat wpływu, jaki na elastyczność zatrudnienia wywierają wskaźnik restrykcyjności zatrudnienia (EPL), stopa objęcia pracowników układami zbiorowymi, dochód gospodarstwa domowego i liczba lat otrzymanej edukacji, a także określenie najważniejszych czynników psychologicznych oddziałujących na stabilność zatrudnienia. Analizę przeprowadzono przy wykorzystaniu modeli zmiennej licznikowej (zwłaszcza dzięki modelowi regresji ujemnej dwumianowej z podwyższoną liczbą zer), w oparciu o dane SHARE dla UE, Izraela i Szwajcarii. Odpowiednio negatywny i pozytywny wpływ aktywnej i pasywnej polityki rynku pracy na elastyczność zatrudnienia wskazuje na szczególne znaczenie aktywnej polityki w dążeniu do poprawy funkcjonowania rynku pracy i zwalczaniu bezrobocia przymusowego. Zestawienie wniosków związanych z cechami psychologicznymi wskazało, że niezwykle istotną cechę, warunkującą mobilność zawodową w ciągu życia, stanowi zapał do pracy – śmiałość w podejmowaniu nowych zadań uzupełniona optymizmem towarzyszącym wykonywaniu tych działań, związanym z niższym poziomem lenistwa. Powiązanie zmiennej objaśnianej z dochodem gospodarstwa domowego było negatywne, a wskaźnika EPL i stopy objęcia układami zbiorowymi – pozytywne. Związek liczby lat edukacji z mobilnością zawodową był natomiast rozbieżny, co może świadczyć o zależności elastyczności zatrudnienia od specyfiki specjalizacji zawodowej.