Wdrażany od lipca 2019 Program Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK), obowiązkowy dla pracodawców, ma być powszechny i masowy, a jego wprowadzenie jest powiązane z ostateczną likwidacją drugiego filaru emerytalnego (OFE). Celem artykułu jest przeanalizowanie rozwiązań systemowych zastosowanych w programie PPK, w związku z koncepcją równoczesnej przebudowy systemu zabezpieczenia emerytalnego, przedstawienie argumentów przemawiających za i przeciw tym przedsięwzięciom z punktu widzenia różnych aktorów i próba dokonania oceny, jakie szanse powodzenia mają wprowadzane obecnie zmiany. Koncentrując się przede wszystkim na kapitałowym fragmencie systemu zabezpieczenia emerytalnego artykuł przedstawia też szersze tło, jakim były głębokie reformy całego systemu emerytalnego w 1999 r. i późniejsze wycofywanie się z części tych reform. Artykuł oparty jest na szczegółowym badaniu rozwiązań prawnych, analizie literatury przedmiotu oraz raportów instytucji nadzorujących fundusze emerytalne.Wyniki analizy wskazują na brak spójności w niektórych rozwiązaniach reformy z 1999 r. oraz na niekonsekwencje w jej realizacji, co doprowadziło do wycofywania się z kapitałowej części systemu.Wnioski z przedstawionej analizy pokazują, że dodatkowe oszczędzanie na starość w obecnej sytuacji demograficznej jest wskazane i niezbędne zarówno z przyczyn ekonomicznych, jak społecznych. Jednak zaprojektowane przez rząd rozwiązania systemowe są podporządkowane głównie bieżącym interesom państwa i nie stwarzają naszym zdaniem potencjalnym uczestnikom programu dostatecznych zachęt do uczestniczenia w nim.