PRACA ORYGINALNA
Dylematy reformy indeksów rynku finansowego
Więcej
Ukryj
Data publikacji: 31-08-2016
GNPJE 2016;284(4):91-114
SŁOWA KLUCZOWE
KODY KLASYFIKACJI JEL
STRESZCZENIE
Celem artykułu jest prezentacja stanu prac nad reformą indeksów rynku finansowego, ze szczególnym uwzględnieniem oceny skutków ekonomicznych proponowanych zmian dla rynku pieniężnego. Reforma wskaźników jest determinowana przez Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki w instrumentach finansowych. W artykule weryfikowana jest teza o istnieniu ścieżki konwersji z indeksów deklaratywnych na transakcyjne, która nie zagraża stabilności rynku i zapewnia ciągłość prawną indeksów.
W celu weryfikacji tezy badawczej, autor sięga do opracowań regulatorów i administratorów indeksów, prezentując dyskusję na temat możliwych szans i zagrożeń dla rozwoju rynku finansowego pod wpływem określonych rozwiązań proponowanych przez poszczególnych interesariuszy. Metodyka zastosowana w artykule obejmuje analizę ekonomiczną i prawną zmierzającą do oceny skutków wdrożonych propozycji dla płynności i stabilności różnych segmentów rynku finansowego. Autor wskazuje na możliwe konsekwencje obowiązkowej transformacji indeksów na wiarygodność i ciągłość wskaźników finansowych stosowanych do wyceny kredytów i instrumentów pochodnych.
Wnioski z analizy obejmują dwa podstawowe aspekty. Po pierwsze, wskazują optymalną docelową definicję indeksu i metodykę jego wyznaczania. Po drugie, wskazują na ścieżkę konwersji, która minimalizuje ryzyko destabilizacji rynku finansowego. Optymalna definicja indeksu zmierza do oparcia go na faktycznie zawartych transakcjach, a w przypadku braku odpowiednio płynnego rynku bazowego, wymusza rozszerzenie palety instrumentów branych pod uwagę przy wyznaczaniu wskaźnika. Dla indeksów rynku pieniężnego niezbędne będzie uwzględnienie depozytów od instytucji niebankowych. Nowa definicja indeksu doprowadzi jednak do zmiany poziomu i wariancji wskaźnika, co może zagrozić stabilności umów zawartych na rynku finansowym. Dlatego konieczne jest wdrożenie równoległe kwotowania wskaźników wg nowej i starej metodyki, tak aby zachowana była ciągłość wyceny istniejących instrumentów finansowych.