Celem artykułu jest empiryczna analiza zgodności taryfy podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) w Polsce z zasadą równych ofiar absolutnych, tj. jedną z podstawowych zasad sprawiedliwego podziału obciążeń podatkowych. Do realizacji tego celu zastosowano metody analizy zaproponowane przez Fishera [1927] i Younga [1990]. Metoda Fishera polega na określeniu zmienności ofiar ponoszonych przez podatników zgodnie z pewną, założoną na potrzeby analizy, postacią funkcji użyteczności dochodu. Metoda Younga polega na wyznaczeniu tej spośród izoelastycznych funkcji użyteczności dochodu, która w największym możliwym stopniu zrównuje ofiary ponoszone przez podatników; następnie wyznacza się taryfę podatku, która zrównuje ofiary wszystkich podatników względem otrzymanej funkcji użyteczności dochodu, i porównuje tę taryfę z faktyczną taryfą opodatkowania. Według przeprowadzonej analizy taryfa podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT) w Polsce w latach 1999-2008 była dość dobrze dopasowana do wymogów zasady równych ofiar absolutnych a ofiary większości podatników były zrównywane względem sensownych empirycznie funkcji użyteczności. Niemniej, wyróżniono trzy grupy podatników, których obciążenia podatkowe były niższe niż postulowane na gruncie zasady równych ofiar absolutnych, a także opisano zmienność w czasie zgodności taryfy opodatkowania w Polsce z zasadą równych ofiar absolutnych oraz progresywności tej taryfy.