Z uwagi na narastające znaczenie ryzyka operacyjnego w działalności instytucji sektora finansowego, coraz większa rola zaczęła być przypisywana procesowi skutecznego zarządzania tym ryzykiem. Głównym celem artykułu jest zbadanie, czy kadra zarządzająca bankiem ma świadomość istnienia ryzyka operacyjnego, a jeśli tak, to określenie jak przebiega zarządzanie nim, a w szczególności – w jaki sposób dokonywane są jego pomiar i kontrola. Umożliwić to ma (poprzedzona wstępem teoretycznym) analiza porównawcza przeprowadzona w zakresie identyfikacji ryzyka operacyjnego i systemów zarządzania tym ryzykiem w wybranych bankach komercyjnych w Polsce. Dane do analizy zostały pozyskane ze sprawozdań finansowych za 2013 r. opublikowanych przez 10 banków komercyjnych, wybranych metodą ekspercką. Na podstawie przeprowadzonego badania można stwierdzić, że we wszystkich badanych bankach dostrzegana jest ich ekspozycja na ryzyko operacyjne, przy świadomości braku możliwości jego całkowitego wyeliminowania. Zauważalne jest również to (chociaż występują pewne różnice w zakresie definicji), że banki opierają się na określeniu ryzyka operacyjnego wskazanym przez Komitet Bazylejski. Banki identyfikują także potrzebę posiadania systemów zarządzania tym ryzykiem i dostrzegają konieczność ich systematycznej poprawy, polegającej m.in. na: usprawnianiu procesu zarządzania nim, doskonaleniu metod i narzędzi monitorowania, aktualizacji bazy zdarzeń ryzyka operacyjnego, wdrożeniu systemu samooceny czy regularnej walidacji systemu i modelu wyznaczania wymogu kapitałowego.