Celem artykułu jest zidentyfikowanie kluczowych cech produktu cyfrowego jako dobra ekonomicznego. Ze względu na jego złożony charakter w artykule przeprowadzona została analiza ontologicznej struktury produktu cyfrowego. W tym celu dokonane zostały studia literaturowe obejmujące takie dziedziny jak ekonomia, teoria informacji i filozofia. Wykorzystane są przede wszystkim dwie koncepcje – ogólna jakościowa teoria informacji J. Kosseckiego i teoria hylemorfizmu Arystotelesa. W ramach rozważań przeprowadzonych w artykule, wyróżnione zostają dwa typy produktów cyfrowych – czyste produkty cyfrowe i skonwertowane produkty cyfrowe. Na te pierwsze składają się dwa poziomy – cyfrowy oryginał i plik zapisany na nośniku. Na drugie – forma, fizyczny oryginał, cyfrowy obraz i plik zapisany na nośniku. Produkt cyfrowy rozpatrywany na poszczególnych poziomach charakteryzuje się odmiennymi cechami. Cechy tradycyjnie przypisywane produktom cyfrowym, takie jak nierywalizacyjność, wyłączalność czy doskonała trwałość definiują przede wszystkim poziom cyfrowy. Wyróżnienie poszczególnych poziomów pozwala również wytłumaczyć specyficzną dla produktów cyfrowych strukturę kosztów – przedsiębiorstwo ponosi koszty stałe związane z wytworzeniem produktu w formie informacji, czyli cyfrowego oryginału/obrazu (i zapewnieniem infrastruktury sieciowej niezbędnej do dystrybucji), natomiast koszty zmienne związane z wytwarzaniem kolejnych egzemplarzy plików na nośnikach przeniesione zostają na konsumentów.