Celem artykułu jest identyfikacja i klasyfikacja determinant długotrwałego bezrobocia w różnych rodzajach lokalnych gospodarek w Polsce. W badaniu wykorzystano dane pobrane bezpośrednio z systemu publicznych służb zatrudnienia SyriuszStd z sześciu powiatów w Polsce, które objęły populację liczącą 44 tysięcy osób zarejestrowanych jako bezrobotne w dniu 31 grudnia 2010 roku. Każdy z powiatów reprezentował inny typ lokalnej gospodarki. Do identyfikacji czynników determinujących długotrwałe bezrobocie zastosowano metodę regresji logistycznej i analizę ilorazów szans. Uzyskane rezultaty pokazują, że spośród szerokiego zestawu analizowanych czynników tylko siedem ma charakter uniwersalny, oddziałując na ryzyko długotrwałego bezrobocia w każdej gospodarce w taki sam sposób. Wśród nich znalazły się: płeć, wiek do 29 i powyżej 50 lat, znajomość języków obcych, posiadanie dzieci w wieku do 6 lat i zamieszkiwanie na terenie gminy wiejskiej. Pozostałe czynniki, których oddziaływanie w poszczególnych rodzajach gospodarek było zróżnicowane - osłabiane bądź wzmacnianie przez warunki panujące lokalnie - określono jako specyficzne. Zaliczono do nich m.in.: różne poziomy wykształcenia, niepełnosprawność, liczbę posiadanych zawodów. Oznacza to, że grupy zagrożone długotrwałym bezrobociem w ujęciu lokalnym mogą istotnie różnić się między sobą. Bezcelowe wydaje się więc sztywne, odgórne definiowanie kategorii bezrobotnych, którym należy oferować określoną formę pomocy w pierwszej kolejności. W zamian do precyzyjnego wyłaniania adresatów działań aktywizacyjnych na lokalnym rynku pracy sugeruje się zastosowanie procedur profilowania bezrobotnych.