Celem artykułu jest przegląd najważniejszych cech państwowych funduszy inwestycyjnych (sovereign wealth funds – SWFs), utworzonych w wyniku zgromadzonych rezerw walutowych w krajach afrykańskich eksportujących surowce naturalne. W opracowaniu podjęto próbę wskazania celów inwestycyjnych wybranych SWFs z Afryki. Stąd artykuł należy uznać za empiryczny. Zastosowana metoda badawcza opiera się na możliwie szczegółowej analizie dostępnych danych statystycznych i informacji z działalności inwestycyjnej SWFs z ostatnich dwudziestu lat. Wnioski z analizy wskazują, że z uwagi na niską (lub brak) transparentność afrykańskich SWFs, zgromadzenie niezbędnych danych statystycznych i ogólnych informacji oraz literatury fachowej na temat rozwiązań instytucjonalnych i strategii inwestycyjnych tych wehikułów nadal pozostaje dużym wyzwaniem. W analizie uwzględniono także raporty i artykuły publicystyczne, które w celu zwiększenia rzetelności skonfrontowano z różnymi źródłami informacji. Należy podkreślić, że ze względu ma niewielkie rozmiary afrykańskich SWFs, ich rola w stymulowaniu rozwoju gospodarczego kontynentu jest ograniczana przez wiele instytucjonalnych, ekonomicznych i przede wszystkim politycznych zakłóceń. Jednocześnie afrykańskie SWFs nie stanowią jednorodnej grupy. Działalność SWFs może być korzystna dla gospodarki wewnętrznej krajów­‑założycieli, jeśli wehikuły są wykorzystywane i skonstruowane w sposób umożliwiający wykorzystanie ich pełnego potencjału. W praktyce oznacza to, że większość afrykańskich SWFs musiałby poszerzyć swoje obszary działalności i wprowadzać stopniowo instrumenty zmierzające do promowania rozwoju gospodarczego, międzypokoleniowego podziału zasobów, utrzymania stabilizacji sektora finansowego i popularyzowania integracji regionalnej.