Celem artykułu jest zbadanie procesu konwergencji regionalnej w Hiszpanii w latach 1995–2012. W opracowaniu wykorzystano koncepcję konwergencji absolutnej i miary beta i sigma konwergencji. Przeprowadzone badania potwierdziły istnienie zjawiska konwergencji absolutnej w Hiszpanii w analizowanym okresie. Regiony z wysokim poziomem dochodów per capita w roku bazowym charakteryzowały się niższą dynamiką wzrostu gospodarczego w porównaniu z regionami rozwiniętymi. Ponadto dyspersja dochodów wokół dochodu średniego także uległa redukcji, co potwierdza istnienie konwergencji typu sigma. Konwergencja pomiędzy regionami Hiszpanii występowała także w przypadku produktywności pracy. Przeprowadzone analizy pokazały, że w głównej mierze bazowała ona na konwergencji technicznego uzbrojenia pracy. Konwergencja produktywności kapitału odegrała mniejsze znaczenie. W artykule przeprowadzono także badania dotyczące procesu konwergencji innych czynników wpływających na poziom produktywności pracy, a mianowicie zbadano konwergencję w poziomie kapitał ludzkiego oraz wydatkach ponoszonych na badania i rozwój. W ich przypadku regiony hiszpańskie wykazały silną konwergencję. Autor przygotowując artykuł wykorzystał literaturę polską, angielską oraz hiszpańską. Dane statystyczne dotyczące Hiszpanii oraz jej autonomicznych regionów pochodzą z bazy udostępnionej przez Instituto Nacional de Estadística, ­AMECO oraz Fundación Bancaja­‑Ivie.