Artykuł ma na celu przedstawienie zakresu znaczeniowego rezerw dewizowych i pojęć pokrewnych oraz zbadanie, w jakim stopniu jawność, przejrzystość i kompletność danych o rezerwach wpływały na przebieg kryzysów finansowych w gospodarkach wschodzących w latach 90. XX w., a także jak pod wpływem kryzysów zmieniła się praktyka informowania o rezerwach. Studia przypadków (kryzysy w Meksyku, Tajlandii i Korei) ujawniły, że konwencjonalne miary rezerw dewizowych dają niepełny, a niekiedy wręcz mylący obraz stanu gospodarki. Pozwala to władzom odkładać w czasie kosztowne decyzje i rodzi ryzyko gwałtownych reakcji uczestników rynków finansowych. Kryzysy finansowe skłoniły władze monetarne gospodarek wschodzących do zwiększonej akumulacji rezerw dewizowych oraz do upowszechniania danych makroekonomicznych zgodnie z opracowanymi przez MFW wytycznymi. Zgodnie z nimi władze monetarne ujawniają nie tylko rezerwy brutto, ale także przewidywane i warunkowe obciążenia aktywów rezerwowych, co pozwala uzyskać kompleksowy obraz płynności w walutach obcych i odporności na wstrząsy zewnętrzne.