Głównym celem artykułu jest artykulacja potrzeby empirycznego badania zjawiska przestępczości przy użyciu metodyki badań ekonomicznych. U źródeł tak zdefiniowanego celu leży konstatacja faktu, że polscy ekonomiści wydają się nie postrzegać fenomenu przestępczości poprzez pryzmat swojej dyscypliny naukowej, co stoi w wyraźnym kontraście do światowych trendów badawczych. Cel główny artykułu implikuje jednocześnie jego zawartość merytoryczną, która skoncentrowana jest na kluczowych aspektach operacjonalizacji ekonomicznej teorii przestępczości, stanowiącej podstawowy mechanizm transmisji aparatu pojęciowego ekonomii do problematyki przestępczości. W świetle tej teorii instytucjonalne uwarunkowania przestępczości – na które składają się poszczególne ogniwa systemu egzekucji prawa – pełnią nie tylko funkcję akomodacyjną – ze swej istoty bierną – ale również aktywną, prewencyjną. Druga z wymienionych funkcji łączy się bezpośrednio z tzw. teorią/hipotezą odstraszania, która kwestie funkcjonowania systemu egzekucji prawa wysuwa na czoło swoich rozważań, gdyż każde ogniwo systemu generuje inną składową ogólnego efektu odstraszania. W artykule omówiono przyczyny, dla których przestępczość powinna być przedmiotem badań ekonomicznych. Są to: ekonomiczna teoria przestępczości i indukowana nią teoria odstraszania, społeczne koszty przestępczości oraz funkcjonowanie sytemu egzekucji prawa. Autor zajmuje również stanowisko w kwestii możliwości prowadzenia badań empirycznych przy użyciu danych dotyczących przestępczości rejestrowanej oraz – odwołując się do danych zastanych – analizuje wybrane aspekty funkcjonowania polskiego systemu egzekucji prawa, ze szczególnym uwzględnieniem więziennictwa. Treści zawarte w artykule mogą okazać się przydatne dla wszystkich tych, którzy zainteresowani są praktycznymi aspektami pomiaru i modelowania przestępczości przy użyciu analizy ekonomicznej. Nie istnieją bowiem obiektywne przyczyny, które tłumaczyłyby marginalizowanie problematyki przestępczości ze strony środowiska polskich ekonomistów.